غریب مدینه

روزی یکی از یاران امام محمد باقر(ع)نزد ایشان آمد وضمن سوالاتی که پرسید هنگام رفتن گفت :یابن رسول الله خداوند شما را طول عمر عنایت کند تا بیشتر از وجود شما بهره مند گردیم.

وقتی ما خدمت شما شرفیاب میشویم هنوز خارج نشده قلبمان صفا پیدا می کند و دنیا را فراموش می نمائیم ،ثروت مردم در نظرمان ساده وبی ارزش جلوه می کند.اما همین که از شما دور می شویم ودر اجتماع با تجار و مردم تماس میگیریم باز به دنیا علاقه پیدا میکنیم.

امام (ع)درجوابش فرمودند:قلب را برای همین زیر ورو شدن قلب نامیدند زیرا گاهی سخت وزمانی نرم می شود.سپس فرمودند:

اصحاب حضرت رسول (ص)به آن حضرت می گفتند:ما می ترسیم منافق باشیم.

پیامبر(ص)می پرسید به واسطه چه خبر؟جواب میدادند وقتی خدمت شما هستیم مارا بیدار نموده به آخرت متمایل می فرمائیدلذا می ترسیم ودنیا را فراموش کردهبه آن بی میل می شویم به طوری کههه گویا باچشم آخخخرت ،بهشت و جهنم را مشاهده میکنیم.این حال تا موقعی است که در خدمت شما هستیم.همین که از پیش شما می رویم وخانواده و زندگی خود را می بینیم حال خوبی که نزد شما داشتیم را ازدست می دهیم به طوری که گویا هیچ سابقه چنین حالی را نداشته ایم پس با این خصوصیات ما منافق هستیم.

حضرت فرمودند:هرگز،این پیشامدها وتغیرات از وسوسه های شیطان است که شما را به دنیا متمایل میکند.به خدا سوگند اگر بر همان حال اولی که ذکر کردید مداومت داشته باشید ملائکه باشما مصافحه می کنندو این قدرت را پیدا می کنید که حتی بتوانید روی آب راه بروید.

بهد درستی که مومن پیوسته مورد امتحان وآزمایش واقع میشود گناه می کند وتوبه می کند ،بازگناه می کند وفورا توبه می نماید. شنیده اید که خداوند می فرماید:ان الله یحب التوابین ویحب المتطهرین )ونیز می فرماید:استغفروا ربکم ثم توبو الیه

کتاب دریای علم ،گردآورنده عباس نعیمی،چاپ اول 1388،صفحه:68و69